ચકલીબેનના બચ્ચાં

ચકલીબેનના બચ્ચાં




ચકચક કરતાં ચકલીબેનના માળામાં છે બચ્ચાં ચાર

ચકલી માળામાં જ રહે ને ચકલો રહેતો માળા બા’ર



બચ્ચાં નાનાનાનાં એને નહિ પાંખો, નહિ આંખો

ચકલી ચકલાને કહેતી બસ ધ્યાન બધાંનું રાખો



ઝાડની ટોચે કાગડો રહે છે કરે ન એ જોજો શિકાર

ને પેલી બિલ્લી આવે તો ચિં ચિં કરજો વારંવાર



ચકલો ચોકી કરતાં કહેતો ચિંતા ના કરશો લગાર

આ બચ્ચાં પણ સાંભળજોને હમણાં કરવાનાં કિલકાર



ઊડી જાશે ચારે કાલે પાંખો બે ફૂટતાં ને વાર

પછી થવાનો ખાલી માળો ને થાવાનો છે સૂનકાર



કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ

૧૪/૧૨/૨૦૧૧

તુલસીક્યારી

તું ફુલ્લ ગુલાબી પહોર
મારે આંગણ તુલસીક્યારી
તું વાસંતી મૉર
મારી મઘમઘ દુનિયા સારી
તું ઝરણાંની દોડ
તારી હસતી આંખ અટારી
તારી પગલી ચારેકોર
તારે કર કંકુની ઝારી
તારી દુનિયા અલ્લકમલ્લક
તારા બોલે ઝમ્મક ઝમ્મક
ખિલખિલ કરતાં પારિજાતક
ઝીલું અંક પસારી
ટમટમતી ઓ તારલડી
તુજથી જ દિશા અજવાળી
બેટી, ફુલ્લ ગુલાબી પહોર
મારે આંગણ તુલસીક્યારી
કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ
'ઝરણું ઝાંઝરિયું'માંથી

માળાનો ટહુકો

માળાનો ટહુકો


મારા માળાનો ટહુકો લઇ જાય
સોનલ સૂરજ સોહામણો
એના ટૌકાના સૂર રહી જાય
સોનલ સૂરજ સોહામણો
ટૌકામાં ઘોળ્યા’તાં અમરત અપાર કંઇ
ટૌકામાં ઉઘડેલા સપનાનાં દ્વાર કંઇ
સપનાંને સાથ મળી જાય
સોનલ સૂરજ સોહામણો
હળવે વિંઝણલે મેં પોંખ્યા છે બારણે
દશે દિગ્પાલ પછી તેડાવ્યાં વારણે
 દેવોએ દીધી વિદાય
સોનલ સૂરજ સોહામણો
ખાલી છે ખોરડું ને ખાલી સૌ ખોળિયાં
સૂર થયાં દૂર અને આંસુડાં બોલિયાં
કે ટૌકાના ભણકારા થાય
સોનલ સૂરજ સોહામણો
કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ
૯/૧૧/૨૦૧૧

લાડલી

          લાડલી



મારું આંગણિયું આખું આકાશ

                ઊભી હું ઘરના રે ગોંદરે

કે ગોંદરામાં ગોતું ઉજાસ

              ઊભી હું ઘરના રે ગોંદરે

છમછમ ના પાયલ,

ના ટહુકાતા વાયરા

બારસાખ બોલે ના,

બોલે ના ઉંબરા

ને સાથિયાની રોતી રતાશ

                 ઊભી હું ઘરના રે ગોંદરે

ફરફરતો પાલવ ને

ઘમ્મરિયો ઘેર કંઇ

ફળિયું ફેરવતાં રે

ફૂદરડી ફેર લઇ

ફેર આજ આવ્યા છે ખાસ

                ઊભી હું ઘરના રે ગોંદરે

ઝહળતી જ્યોત સમી

ટમકંતી તારલી

પાથરી પ્રકાશ અહીં

હાલી છે લાડલી

અંતરમાં આંજી અજવાસ

                  ઊભી હું ઘરના રે ગોંદરે



કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ

૯/૧૧/૨૦૧૧

પૂજ્ય બા બાપુજીને

              પૂજ્ય બા બાપુજીને

તમે ચાલ્યાં એવાં અમ જીવન ખાલી સકલ રે
તમારાં પૂણ્યોનાં સ્મરણ સથવારે જવું હવે
અમે હેતે ઝૂલ્યાં તમ કર પરે બાળક બની
તમે દીધાં એવાં પરમ વર ક્યાંએ નહિ મળે
તમે ગ્રહ્યા'તાં જે કર હજુ એ  સ્પર્શ અનુભવે
અમારી ભૂલોની હરદમ ક્ષમા યાચવી રહી
પૂરાં જે કીધાં ના વચન સમરી અંતર દ્રવે
હજી ખમ્મા ખમ્મા ડગમગ થતાંમાં જ ગૂંજતો
તમારે હૈયેથી અમ પતનને હાથ ધરતો
તમે દીધી ધૂરા અમ કર મહીં શે ઉપડશે
મધૂરી યાદોની મધૂરપ સર્વત્ર મઘમઘે
અને કીધાં કર્મો અમ જીવનને પૂણ્ય ધરતા
જરા ચાલે હાવાં અમ ચરણ એ મારગ પરે
સમર્પી દેવાં રે જીવનભરનાં પૂણ્ય તમને

                                        કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ

માતા

નિમીલિત ઉન્મીલિત
        નયને
નિતાંત નેહ નિર્ઝરે
       રૂક્ષ પલ્લવે,
       શુષ્ક કરદ્વયે,
       નિશાંત પ્રસવે,
પરિતૃપ્તિ ધરી અંકે
અવિરત અમી ઉઘલે;
       વિભૂષિતા માતા
આલિંગને શિશુ તણા
        અકલ ઉત્તાપ
         સહજ શમે.
નિરંતર નૈસર્ગી
          રહું
             શિશુ સદા
                   તવ શરણે.


કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ
'ઝરણું ઝાંઝરિયું'માંથી

હાલરડું

હાલરડું




નિદરરાણી આવ વીરાને કાજ તું શમણાં લાવ

શમણાં માંહે વાદળ લાવી આછેરું ભિજાવ

મેઘધનુના રંગથી વીરનું પારણિયું રંગાવ

નિદર રાણી આવ વીરાને કાજ તું શમણાં લાવ



ચાંદલિયાની શીતળ ચાંદની વીરને આણી દેજે

તારલિયાના તેજ વીરાની આંખમાં આંજી દેજે

ધરણી જોવા કાજ આકાશે અટારી મૂકાવ

નિદર રાણી આવ વીરાને કાજ તું શમણાં લાવ



સૂરજ દેવના ઘોડલે મારો વીર સવારી થાય

વાયરા કેરો વેગ લઇને ઘોડલા દોડ્યે જાય

દરિયા ઉપર ડોલવા દેજે વાદળ કેરી નાવ

નિદર રાણી આવ વીરાને કાજ તું શમણાં લાવ



મહેક મજાની હોય ફૂલોની પરીઓ કેરા દેશ

રાજવી જેવો વીર સોહે તું આપજે એવો વેશ

ઝૂલતી ઝાલર સાથ રૂપાની ઘંટડીઓ રણકાવ

નિદર રાણી આવ વીરાને કાજ તું શમણાં લાવ





કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ

૩૦/૩/૨૦૧૦

ઓળખ નવે.૨૦૧૦