શનિવારે તારે રજા છે

શનિવારે તારે રજા છે



સોમવારની ધાંધલભરી સવાર
એમાં ય બાળકોને સવારની નિશાળ.
દર સોમવારથી શનિવારની પ્રતીક્ષા આપોઆપ જ થઇ જતી
પણ બાળકોને શું!
એમને તો નવા જોશ અને તાજગી સાથે શાળાએ જવાનું ને!
આ તો મારી માન્યતા હતી પણ મારો દીકરો સોમવારની સાવારે વહાલથી તૈયાર કરતી હોઉં ત્યારે અચૂક પૂછે,
 “મમ્મી, આ શનિવારે તારે રજા છે?”

એને બીજાચોથા શનિવારની સમજણ ન પડે
પણ કોઇક શનિવારે મમ્મીને રજા હોય અને ક્યારેક નહીં એટલું જાણે
બીજાચોથા શનિવારની રજાવાળું પ્રત્યેક અઠવાડિયું એના માટે આગવું અઠવડિયું બની રહેતું.

 અને આજે!!
 આજે એ નોકરી કરે છે અને તે મુંબઇમાં
એને પણ મારી જેમ જ બીજા અને ચોથા શનિવારે રજા હોય
એટલે શુક્રવારે છૂટીને સીધો ટ્રેન પકડે.
પાછા જવા રવિવારની અડધી રાતે ઊપડતી ટ્રેન જ પસંદ કરે
વધુમાં વધુ સમય અમારી સાથે રહી શકે ને એટલા માટે.

 દર રવિવારે રાત્રે એને આવજો કહેતાં આંખો ભીની થઇ જાય
અને એનો જ પ્રશ્ન મારા હોઠે આવીને અટકી જાય
“બેટા, આ શનિવારે...........”
કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ
૫/૯/૨૦૧૦